11. Co za dzień!

(czołówka)

(w pokoju tajemnic)Claire: Dobra, myślę, że trochę ochłonęłam. Prawie odpadłam wczoraj. To się nie może więcej powtórzyć!

(w pokoju tajemnic)Vanessa: Hmm, mam wrażenie, że ktoś się przyczynił do eliminacji Harolda. No cóż, nie mój problem.

(w pokoju tajemnic)Sally: Mam taki dobry humor! Jak zwykle, hihi. Idzie mi coraz lepiej. Może naprawdę mam szansę na zwycięstwo?

Śniadanie, w fast-foodzie

Vanessa (wchodząc do fast-fooda): Mmm, jaki nęcący zapach. Postarali się dzisiaj.

Marti: No ba, śniadanie co prawda hotelowe, ale smaczne.

Willie: Zastanawia mnie tylko, kto je przyrządził. Nie widziałem od rana Chefa.

Drake: Pewnie zaraz się z Chrisem pojawi i coś nam zgotują głupiego.

Sami (do Drake’a): Oj, nie wykrakaj, bo już dwa razy odpadłeś przez „głupie” zadania. Ciekawe, czy trenowałeś od tamtego czasu, hehe.

(w pokoju tajemnic)Drake: A kiedy miałem trenować? Ostatnie lata spędziłem z zespołem. No i nawet nie wiedziałem, że będę brał udział w tym programie.

Lilly (do Claire): Widzę, że humor ci wrócił, co?

Claire (zajadając): Powiedzmy, (mfmfmf) muszę jeść dużo (mfmfmf), by mieć siłę do gry (mfmfmf).

(nagle za oknem słychać uderzenie w ziemię)

Max: O kurde! Co to walnęło?!

Lilly: Może scenografia się zawaliła? Hehe.

Lucas (wyglądając za okno): Gorzej………kosmici wylądowali!

(wszyscy wielkie wtf; wychodzą, by sprawdzić)

Drake: No faktycznie to wygląda jak latający spodek.

Marti: Na razie jest leżącym spodkiem.

Sami: I co, może zaraz jeszcze wyjdą z niego małe zielone ludki, co?

Max: No co ty, hehe…hehe…he…

(drzwi spodka się otwierają, wyłania się postać kosmity)

Vanessa: Eee…dobra, to już jest mega porąbane.

Sami: To na pewno przebrany Chris.

Drake: Jeśli tak, to musiał się nieźle sklonować. (pokazuje pozostałą dziesiątkę „kosmitów”)

[notka autora: kosmici mówią kosmicznym, zniekształconym głosem; piszę tu, by nie pisać przy każdej wypowiedzi tego samego]

Kosmita-wódz: Przybywać w pokoju.

Marti: Hehe, raczej w spodku…(dostaje w głowę od Sami)..ał!

Lucas: Jaką mamy tego pewność?

Willie: I czy na serio jesteście kosmitami? Jakoś tak mało chce mi się wierzyć, że wylądowali tak na jakimś starym planie filmowym nie wiadomo gdzie.

Kosmita#1: My chcieć poznać waszą planetę, to wszystko.

Vanessa: A nie przypadkiem ją podbić? Już my znamy takich.

Sami (do Vanessy): No ja nie wiem, jakich ty masz znajomych.

Sally: Ale czad! Vanessa zna kosmitów. Hihi.

Lilly: Dobra Chris, przestań się zgrywać już.

Marti: Właśnie, wymyśl coś lepszego.

Kosmita#2: Czemu wy nie chcieć pokoju? To smutne.

Sami: Idź już sobie, ośmieszasz się tylko.

Kosmita-wódz: Ehh… Skoro wy nie chcieć gadać (wyjmuje dziwną broń przypominającą pistolet), to natychmiast oddać nam najpłodniejszą samicę.

(lekka konsternacja)

Lucas (wypycha Vanessę naprzód): No idź, wywołał cię, hehe.

Vanessa (do Lucasa): Ty gnojku, już nie żyjesz.

Kosmita-wódz (do Vanessy): Iść z nami.

Vanessa: Jasne, byście mnie tam molestowali, nie dzięki. Na to się w tym programie nie zgadzałam.

Kosmita-wódz: To być rozkaz, nie prośba. (strzela z pistoletu w ramię Vanessy, a po chwili w miejscu strzału rozpuszcza się jej ubranie)

Vanessa: Ej! To moja ulubiona bluzka! I w ogóle, jak to możliwe?

Lucas: A co, jak to na serio są kosmici? Chris miałby taką broń?

Lilly: Ja nie wiem, ale w zaistniałej sytuacji proponowałabym…………wiaaaaaaać!!!

(wszyscy zaczynają uciekać)

Vanessa (na chwilę się zatrzymuje): Nie no, przecież to na pewno Chr…

Marti (łapiąc Vanessę): Potem pokombinujesz, na razie stąd zwiewajmy. (uciekają obie)

W opuszczonym budynku na tyłach teatru

Sami: Dobra, to co robimy? Jakiś plan?

Vanessa: O nie, znowu chcesz się bawić w liderkę?

Sami: Tylko spytałam…

Drake: Może powinniśmy spróbować pogadać z nimi na serio? No bo….nawet jak to nie są prawdziwi kosmici, to może to część zadania?

Lucas: Albo wydajmy Vanessę. Hehe.

Vanessa (szeptem do Lucasa): Kiedyś ci się dostanie…

Lucas (szeptem do Vanessy): Akurat… Zobaczysz, jeszcze odpadniesz przede mną.

Vanessa: Hah, śmieszny jesteś.

Sami: Przestaniecie tam szeptać? A wracając do tego, co powiedział Drake, to może rzeczywiście to jest zadanie?

Max: Ta, ale co mamy robić? Bronić Ziemii?

Lucas: To w takim razie Willie powinien pójść i ich rozwalić.

Willie: Eeeee? Czemu ja?

Lilly: Jedyny masz tu broń. (wskazuje wzrokiem jego katanę, z którą się nie rozstaje)

Willie: Aleeee….noo….

Claire: Może najpierw schowajmy się w bezpiecznym miejscu! Tutaj mogą nas łatwo dorwać…

Sami (do Claire): Gdzie proponujesz zatem?

Marti: Chyba najbezpieczniejsza jest kamienica. Chris mi kiedyś napomknął, że jest tam system zabezpieczeń dobry.

Vanessa: No to na co czekamy? Idziemy!

(wszyscy wychodzą, Lilly ciągnie Claire tylnym wyjściem)

Lilly (szeptem): Fajnie, że wróciła stara Claire. Chodź ze mną, mam ciekawy plan.

Claire (szeptem): Jesteś pewna? W sumie nie wiemy, co się dzieje.

Lilly (szeptem): W sumie to nieważne, byle byśmy się dobrze bawiły, nie?

Claire (szeptem): Jak tak mówisz, to się trochę zaczynam bać…

Na mieście

(skradają się bocznymi uliczkami)

Vanessa: Jesteście pewni, że to się nie skończy tragedią?

Sami: Jak zwykle panikujesz.

Drake: Obie przesadzacie, starajmy się jak najciszej przedostać.

Sally: O, już chyba widać kamienicę, hihihi.

Vanessa: Sally, trochę ciszej.

Marti: Właśnie, śmiej się ciszej.

Sally: Ale ja się tak normalnie śmieję. Nic nie poradzę, hihihi.

Sami: Sally!

Max: Ej, nie krzycz na nią, bo jeszcze gorzej będzie.

(zostają zauważeni)

Kosmita#4: Stać!

Drake: No to już po nas…

Kosmita#4: Jak dobrze, że jesteście. Czekamy właśnie na was.

(wszyscy zdziwieni, a kosmita wskazuje im fast-food)

Lucas (do Drake’a szeptem): Chyba chcą, byśmy im posiłek zrobili.

Vanessa: Chyba nie mamy nic do stracenia… Idziemy.

Sami (szeptem do Vanessy): Ty wiesz, co robisz?

Vanessa (szeptem do Sami): Spooooko, mam już plan.

W fast-foodzie

Kosmici: Jeść! Jeść! Jeść! Jeść!

Marti: Gdzie wasze maniery, panowie? Yyy albo panie. W sumie nie wiem…

Kosmita#9: Poczęstować nas typowym ziemskim posiłkiem.

Max: No już idziemy przecież.

(w kuchni)

Lucas: No, chyba nie ma tych, co nas ścigali.

Sami: Taaa, podobno nasza panna odmieniona ma plan.

Vanessa: Odmieniona, podoba mi się to. Hehe. Plan jest prosty. Podajmy im coś, co sprawi, że nie będą w stanie nawet myśleć.

Marti: Coś na przeczyszczenie?

Sally: Albo ostrego!

Vanessa: Sally zgadła. Podajmy im najpikantniejszą potrawę, jaką się da.

Max: Niby pomysł dobry, ale kto tu umie dobrze gotować?

Vanessa: Mogę ja, Claire, Marti (Marti wydaje odgłos w stylu „ehhh”) i…

Sami: Moment. Jakoś nie widzę od dłuższego czasu Claire ani Lilly.

Max: Fakt, zniknęły gdzieś. Williego też nie widzę.

Lucas: Po nim to akurat bym się tego spodziewał. Uciekł, gdy sprawa zrobiła się poważna.

Drake (do Lucasa): Ej, nie obrażaj Williego! On jest spoko. Czasem może fajtłapowaty, ale ogólnie jest spoko.

Sami: Właśnie, nie uciekłby ot tak. Prędzej ta cała Lilly.

Vanessa: LUDZIE! Dziękuję. Może zajmijmy się tym, co musimy, a potem się kłóćmy.

Sami (do Vanessy): Ehh, dobra, to ja pomogę wam. Trochę umiem gotować.

Drake: To my nakryjemy do stołu i w ogóle.

Max: Właśnie, zróbmy pozory, że wszystko gra.

Tymczasem gdzieś indziej

Claire: No wiesz…nie wiem, czy to wypali.

Lilly: Nie przesadzaj, ja to wymyśliłam, więc musi wypalić!

Claire: I tak mam złe przeczucia…

Lilly: Nie panikuj, tylko wykonaj swoją robotę, a wszystko będzie dobrze. Niczego się głupki nie domyślają, hehe.

(w pokoju tajemnic)Lilly: No cóż, warto mieć plan awaryjny. Na takie właśnie momenty. Heh. Ja to jednak mam głowę do takich rzeczy.

Z powrotem w fast-foodzie

Kosmita#6: No i gdzie to wasze danie?

Max: Za niedługo będzie. Wybaczcie, ale jest was dużo i to trochę trwa.

Kosmita#5: Oby nie za długo.

Drake: Może coś wam zagrać? Żebyście się nie nudzili.

Kosmita#8: Nie, my chcieć jeść!

Kosmici: Jeść! Jeść! Jeść! Jeść! Jeść!

Max (szeptem do Drake’a): No co one tam robią?

W kuchni

Sami (wsypując coś dziwnego): W sumie nawet nie wiem, co to jest….ale nie ja to będę jadła. Hehe.

Vanessa (do Sami): Skup się, a nie gadaj do siebie.

Sami: No naprawdę…

Marti: Dobra, chyba gotowe.

Sally: Panowieee! Możecie podawać! Hihi.

(Max i Drake wracają do kuchni)

Drake: No wreszcie.

Max: Taaa, już nie wiedzieliśmy, jak ich zabawiać. (zerka na potrawę, która dziwnie bulgocze) Eee, czy to na pewno bezpieczne?

Lucas: Cóż, jeśli to kawalarze, to dostaną za swoje. Jeśli kosmici, to też.

Drake: Ma sens.

(wchodzą na salę główną i podają)

Kosmita#7: Pachnieć dobrze.

Kosmita#6: Czy u was też mówić coś przed zacząć posiłek?

Max: Noooo…powiedzmy, że „smacznego” starczy.

Kosmici: Smacznego!

(zaczynają zajadać)

Marti (szeptem): No to teraz będzie śmiesznie, hehe.

(ale nic się nie dzieje)

Vanessa: Eee…czy na pewno wsypaliście DUŻO tych przypraw?

Sami: No ja sypałam chyba z dwie minuty. (podchodzi do Lucasa) Masz, spróbuj.

(wciska mu widelczyk owej potrawy na siłę)

Lucas: Mfmfmfm. (zaczyna przeżuwać) Hmm, no takie tr-

(pada na ziemię nieprzytomny)

Wszyscy: Oj!

Kosmita#5: Bella fantastico!

Sami: Czemu nagle gada po włosku?

Drake: Pewnie się naoglądali jakiejś włoskiej telewizji.

Max: Ej noooo, plan Vanessy nie wypalił.

Vanessa: Ale to….nie do wiary!

Tymczasem przy spodku

(Willie obserwuje kosmitów przed spodkiem z ukrycia)

Willie (do siebie): Williamie, to twoja szansa, pokaż innym, że jesteś coś wart… Niech nie mają cię ciągle za chucherko. (wyciąga katanę) Oby moc……….była ze mną!

(tymczasem z drugiej strony obserwują wszystko Lilly i Claire)

Lilly: Tylko obserwuj, zaraz wdrażamy w życie nasz plan.

Claire: Jak to? Przecież jeszcze nie wszyscy…

(Willie wybiega i biegnie w stronę kosmitów)

Willie: Nie zniszczycie naszej planety!!!

Kosmita#2: Kto to być?

Kosmita-wódz: Jeden z tych, co nas przywitać chyba.

Willie: To wasz koniec!

Kosmita#2: Chyba nas atakować.

(niestety Willie przewraca się, a jego katana przy uderzeniu w ziemię łamie się na dwie części)

Willie (leżąc): Czyli to jednak była atrapa? Bu…

Claire: Czemu mu nie pomogliśmy???

Lilly: Heh, to część planu. Zauważyłam, że się odłącza, więc strzeliłam, że na 90% zrobi to, o co został poproszony. Teraz tylko musimy grzecznie czekać, aż zwierzyna zajdzie w naszą pułapkę.

Claire: Okeeeej…

Kosmita-wódz (do Williego): Ty nas zaatakować! Wy być agresywna rasa! Zbiórka przy spodku. Poinformować wszystkich!

Willie (leżąc, do siebie): Świetnie…

W fast-foodzie

Kosmita#5: My być wdzięczni za waszą gościnność.

Sally: Ależ cała przyjemność po naszej stronie! Hihi.

Reszta (pod nosem): Taaaa…

(dzwoni dziwne urządzenie na głowie kosmity)

Kosmita#8: Mhm. (…) Mhmmm. (…) My dostać informacja, że my nie móc wam dłużej ufać. Wy zaatakować nas. My aresztować was, wy iść z nami.

Sami: No świetnie, a teraz co?

Przy spodku

Wszyscy: Willie!

Willie (skruszony): Wybaczcie, schrzaniłem…

Vanessa: Czyli po to ten dziwak zniknął.

Sami: Więc jednak chciał pomóc. Przynajmniej nie zwiał jak Lilly czy Claire.

Kosmita#8 (do wodza): Co my z nimi zrobić?

Kosmita-wódz: Hmm…oni atakować nas przy użyciu rąk. (…) Uciąć ręce!

Wszyscy: Co?????

Marti: Dobra, to przestaje być zabawne…

Vanessa: No chyba prędzej przebiorę się za faceta, niż dam sobie ręce uciąć.

Sally (do Vanessy): Ty to jeszcze pół biedy. Pomyśl sobie, jak faceci będą cierpieć, bez swoich rąk. Hihi.

(niezręczna cisza)

Panowie: EJ!

Kosmita-wódz: Zabrać ich do komory badań.

(Lilly wyskakuje z ukrycia)

Lilly: Hola hola! Nie powiedzieliśmy jeszcze ostatniego słowa!

Kosmita#4: Kim ty być?

Lilly: Lilian Morrisom. Zapamiętajcie to imię, bo będziecie o niej opowiadać, jako bohaterce Ziemii. Claire również. Claire!

(kosmici stoją w miarę blisko siebie w jednym punkcie przy spodku, Claire ujawnia się w oknie obok i ciągnie linę)

Vanessa: Co wy niby…

(uaktywnia się pułapka, a kosmici wpadają do worka, który wychodzi spod ziemi i zawisa na słupach latarni obok)

Kosmita#4: Yyyy, krępująca sytuacja.

Kosmita-wódz: Zamknąć się!

Sami: Ciekawi mnie tylko, jak zmajstrowałyście to w jeden dzień.

Lilly: Noooo…nie twój interes! Teraz ja dopełnię dzieła.

(w pokoju tajemnic)Lilly: No czasem w nocy się wymykałam i badałam teren. Założyłam kilka pułapek w nadziei, że okażą się przydatne. Tadam! Przydała się. Hehe.

Lilly: Czas na show. (wyjmuje kij baseballowy) Gotowi na pokaz?

Marti: Nie wiem, czy jestem na cokolwiek gotowa z twojej strony.

Lilly (do kosmitów): Ostatnie słowo?

Kosmita-wódz: Ty przestać. Przemoc niczego nie rozwiązywać.

Lilly: To może się przyznacie, że jesteście żartownisiami? A może ludźmi z ekipy?

Kosmita#2: Ziemianka bredzić. Ja chcieć do domu.

Lilly: Pomogę, hihi. (zamachuje kijem, po czym uderza mocno „kulę” z kosmitów, a ta odczepia się od latarni i wpada do otwartych drzwi spodka)

(w środku)

Kosmita-wódz (do pilota): Koniec misji. Wracać do domu.

Kosmita-pilota: Ehh, a ja mówić, że to się nie uda…ale wy mnie nie słuchać!

(spodek chaotycznym ruchem wznosi się w powietrze, a następnie wypuszcza dym i odlatuje w nieznanym kierunku)

Sami: O kurde. Dobra, przyznaję, to było niezłe.

Lilly: Jakby ktoś jeszcze wątpił, to mogę pokazać o wiele więcej.

(Claire dołącza do reszty)

Claire: Poszło idealnie!

Lilly: No ja myślę! (przybija jej piątkę)

(w pokoju tajemnic)Claire: Cieszę się, że nasza współpraca się lepiej układa. Może rzeczywiście coś ugramy w tym sezonie. Fajnie by było, heh.

Max (rozwiązuje Williego): Ciekawi mnie tylko, czym te cosie były naprawdę.

Sami: Chris z ekipą, to pewne.

Vanessa: Narażałby się na takie „przygody”?

Sami: Fakt, jesteśmy na tyle nieprzewidywalni, że nie ryzykowałby.

Willie: Mieli ciekawe wnętrze spodka, zdążyłem się przyjrzeć.

Sally: No to może rzeczywiście byli kosmici?

Drake: No ale kosmici nie istnieją, nie? (…) Co nie?!

(podjeżdża auto, z którego wysiada Chris)

Wszyscy: CHRIS!

Chris: Ojej, ale się drzecie. To już nie można sobie zrobić dnia wolnego.

Max: Ale tego no…przed chwilą działo się tu coś dziwnego.

Marti: Taa, kosmici nas najechali. Czyżbyś miał z tym coś wspólnego?

Chris (odwraca głowę): Kosmici? Pierwsze słyszę.

Sami: O patrz, tam! (wskazuje na telewizor na wystawie sklepowej, który pokazuje sceny z przyjazdu kosmitów i wielką akcję Lilly i Claire)

Chris: Hmm, więc to się stało podczas mojej nieobecności.

Marti: Jak to wyjaśnisz?

Chris: Cóż, zbadamy tę sprawę. Widziałem jednak, że całkiem nieźle sobie poradziliście. Zwłaszcza Lilly i Claire.

Lilly: Heh, no nie zaprzeczę.

Chris (do Lilly i Claire): Niech wam będzie, dostaniecie dzisiaj nagrodę. Możecie obejrzeć dowolny film w kinie 5D.

Claire: Ale super! (…) Jak to 5D?

Chris: No zobaczysz. Mamy takie cudeńko tutaj. A reszta może wracać do swoich spraw, na razie!

(Chris odjeżdża)

Sami: Okeeeej, to było mega podejrzane.

Vanessa: Ale ważne, że już po wszystkim. Ja idę spać.

Marti: Ja chyba też.

(Vanessa i Marti odchodzą)

(w pokoju tajemnic)Sami: Jeśli to było zadanie, to było mega dziwne. Chris nie robił nam wcześniej takich psikusów, więc sama nie wiem już, co o tym myśleć.

(w pokoju tajemnic)Willie: Dzisiejszy dzień był dziiiiiwny, zdecydowanie. I straciłem swoją katanę, bu…

(w pokoju tajemnic)Sally: Dzisiejszy dzień był superaśny! Dawno się tak nie bawiłam. Kocham Chrisa! Kocham wszystkich! Hihi.

(w pokoju tajemnic)Drake: Zastanawia mnie, czemu ci kosmici nie dostali żadnego ataku po naszej potrawie. Przecież Lucas…..ŁO MATKO, LUCAS!

(zbliżenie na fast-foodową kuchnię, gdzie ciągle leży powalony potęgą pikantnej potrawy Lucas, cóż…)